Meneer H. kwam doodziek aan in het hospice. Hij zag geel, en zijn nieren functioneerden niet goed. In het ziekenhuis kreeg hij een aantal vervelende onderzoeken om precies vast te stellen wat de oorzaak was. Vermoed werd dat meneer een terminale ziekte heeft. Na een paar weken knapte meneer echter steeds meer op. Hij begon weer te eten. Hij werd minder geel. Uiteindelijk bleek uit bloedonderzoek dat een aantal waarden zich herstelden.
Weer naar huis
Langzaam begon meneer te revalideren. Het was wel een hele overgang voor hem. Hij was al bezig om afscheid te nemen van het leven en zijn dierbaren. Omdat hij zijn vrouw miste die nog niet zolang geleden was overleden had hij er vrede mee om afscheid te moeten nemen van het leven. Maar nu moest hij het leven weer oppakken. Samen met zijn kinderen bereidde hij zich voor op terugkeer naar huis.
Trouwring
Op één van de laatste dagen in het hospice zat meneer op het balkon boven het water. Doordat hij zo was afgevallen gleden door een onverhoedse beweging zijn trouwring en die van zijn overleden vrouw van zijn vinger. Door een gleuf tussen de planken van het balkon, belanden ze in het water. Zijn zoons konden nog één ring redden, maar de ring van zijn vrouw belandde in de modder onder water. Meneer was zeer gehecht aan deze ring. Zijn kinderen onderkenden dat en regelden een bevriend duiker. Deze kwam enkele dagen later toen meneer al naar huis was vertrokken.
Onder het belangstellende oog van vrijwilligers van het hospice ging deze te water. Te midden van waterhoentjes en ganzen, zwom onze kikvorsman naar het balkon en dook onder voor zijn zoektocht. Helaas de ring werd niet meer gevonden.